Naschrift
In de reactie van de heren Wildeboer, Zwagerman en Pelckmans wordt uitvoerig gerefereerd aan de – overigens informele – gesprekken met een PIV-delegatie over een mogelijke normering van de BGK, waartoe zij ruim twee jaar geleden een eerste voorstel gedaan hebben.
Zij geven echter op een belangrijk punt het verloop van deze gesprekken niet goed weer.
LSA, ASP en WAA willen dat verzekeraars de omvang van de gevorderde BGK slechts zeer marginaal toetsen, wanneer deze niet uitkomen boven een bepaalde marge ten opzichte van de PIV-staffel. Daarbij vergeten zij te melden dat zij deze marge wel zeer ruim zagen (soms wel zelfs meer dan 50%).
Wanneer verzekeraars hiermee akkoord zouden gaan, leggen ze een bom onder hun eigen PIV-staffel. Dat is niet aan de deelnemers van de PIV-Overeenkomst BGK uit te leggen. Immers, dat zou pas van twee walletjes eten betekenen!
Onze delegatie heeft toen inderdaad gesteld dat de grens van de bedoelde marge niet hoger kan zijn dan de bedragen van de PIV-staffel. Kennelijk is dat door de heren niet helemaal goed begrepen, daar zij er in hun reactie van uitgaan dat verzekeraars nooit meer willen betalen dan de PIV-staffelbedragen. Zij noemen dat zelfs het slot op de deur.
Dat is echter een misvatting; boven deze staffelbedragen geldt de normale tweede redelijkheidtoets, die er wel degelijk toe kan leiden dat er in bepaalde gevallen meer vergoed wordt, hetgeen in de praktijk regelmatig het geval is.
Terecht stellen de heren dat deze discussie voor verzekeraars een breekpunt was. Dat breekpunt ligt volgens mij echter veel dieper. Advocaten gaan ervan uit dat zij per definitie een hoger uurtarief kunnen rekenen – en daarmee dus namens het slachtoffer een hogere vergoeding voor BGK – dan niet-advocaten. Zij halen daar allerlei argumenten bij, zoals hun opleiding personenschade van de Grotius Academie en hun tuchtrecht.
Het PIV is echter van mening dat het in de meeste zaken bij de redelijkheidstoets van de BGK en meer in het bijzonder het gehanteerde uurtarief eerder gaat om de zwaarte van de zaak dan om de persoon van de belangenbehartiger. Als LSA, ASP en WAA dat ook zouden inzien, is er wel degelijk een sleutel voor een oplossing van de BGK-problematiek voorhanden.