NIS bijeenkomst – Pittige discussie …
Op donderdag 7 november jl. was het NIS te gast bij Van Dort Letselschade in Maastricht. Van Dort letselschade bestaat 10 jaar en vierde dit onder andere ook met het NIS. In een sfeervolle ambiance, wijnhandel Vojacek, fêteerde Raoul van Dort de aanwezige NIS leden op een levendige discussie onder het genot van een hapje en een drankje. Raoul van Dort poneerde een viertal stellingen en ging hierover onder leiding van Gerrit van Maanen – hoogleraar Privaatrecht aan de Universiteit van Maastricht – in gesprek met Theo Kremer – directeur van het PIV. Er ontsproot zich een geanimeerde discussie tussen de beide heren en de NIS leden. Stellingen werden omarmd dan wel verworpen. Tijdens deze discussie werd ‘klare wijn geschonken’; af en toe ‘water bij de wijn gedaan’; was ‘de wijn af en toe als de wingerd’; en ‘behoefde goede wijn niet altijd een krans’. Ook werd ‘de herbergier niet gevraagd of hij goede wijn heeft’. De discussie werd besloten met een ludiek optreden van Pierre Cnoops. Na te hebben gesproken, gespard, gespiegeld en gelachen, werd er een glaasje gedronken. De leden konden verschillende heerlijke wijnen proeven terwijl er diverse warme en koude gerechten werden geserveerd. Het was weer een mooie, inspirerende, gezellige en memorabele NIS avond!
Stellingen
Knuffelen is voor familie en vrienden, niet voor slachtoffers
Theo Kremer gaf aan dat er vanuit verzekeraars meer oog is voor de omstandigheden van het slachtoffer en dat er meer empathie wordt getoond. Volgens onderzoeken van professor Akkermans van de VU wordt dit gewaardeerd door benadeelden. Raoul van Dort gaf aan dat empathie weliswaar prima is, maar dat de schaderegeling, de financiële afwikkeling de belangrijkste rol is die benadeelde en zijn belangenbehartiger verwachten van de verzekeraar. Dus een goed schaderegelingsklimaat met wat minder empathie is prima. Empathie moet oprecht zijn en het beste is als dit van bekenden komt.
Het letselschadeproces heeft geen standaard sjabloon. Het dreigt te zeer een administratief proces te worden
De GBL, GOMA, etc. geven richtlijnen, die volgens Theo Kremer duidelijkheid en transparantie bieden, waardoor partijen het schaderegelingsproces steeds gestimuleerd worden om de snelheid erin te houden en stappen te maken, die logisch zijn. Volgens Raoul van Dort is elke zaak anders en zorgen de richtlijnen vaak voor dubbel werk en administratief afvinken van lijstjes, zonder dat er altijd inhoudelijk een toegevoegde waarde is.
De kosten van schaderegeling. Naar een differentiatie per belang van de zaak?
Hier is men niet aan toegekomen.
De toekomst van de letselschadepraktijk. Gaan we anders vergoeden? In medische zaken naar voorbeeld van het Veterans Affairs Medical Centre in Lexington, Kentucky USA1
Hier gaf professor Gerrit van Maanen als voorbeeld dat het bovengenoemde ziekenhuis uit zichzelf onderzoeken verrichtte naar mogelijke fouten die werden gemaakt en vervolgens zelf het initiatief nam om de patiënten te benaderen om te beoordelen of zij recht hadden op compensatie. Hierbij werden dan wel standaardbedragen en regelingen geboden, maar in de praktijk daalde de schadelast en verliep het schaderegelingstraject snel. De discussie ging vervolgens over een dergelijke aanpak bij medische kunstfouten en beroepsziekten, omdat bij die dossiers de aansprakelijkheid EN het causale verband veel discussie opleveren, waardoor het verkrijgen van een schadevergoeding en een duidelijk standpunt lang duren. Hiermee is de benadeelde vaak dubbel benadeeld. Aan de orde kwam ook een soort van no fault verzekering onder meer beroepsziekten, omdat de discussie en de looptijd in de jaren 90 al voor een dergelijke verzekering een lans had gebroken, maar dat dit het niet haalde. Ook gaf hij aan dat met de GOMA het empathisch handelen van de artsen verbeterde bij mogelijk gemaakte fouten, omdat de arts nu wel een excuus aan biedt aan de patiënt, waarbij hij de aansprakelijkheid verder niet erin betrekt. Annemiek van Reenen merkte op dat de situatie in de Isala Klinieken, waarbij het ziekenhuis zelf opmerkte dat er veel problemen waren na ingrepen, ook zelf het initiatief nam om de (ex)patiënten te benaderen voor nader onderzoek en eventuele schadevergoeding hier een goed voorbeeld is dat initiatief wordt gewaardeerd.
1 Zie G.E. van Maanen e.a. 2013, De rol van het aansprakelijkheidsrecht bij de verwerking van persoonlik leed, Den Haag: Boom Juridische Uitgevers (ISBN 90-5454-325-6): Van Maanen, p. 1 e.v.: (…) “Andere vormen van compensatie en erkenning van leed dan toekenning en erkenning van leed dan toekenning van een bedrag aan smartengeld zijn denkbaar; HR 22 februari 2002”.