PIV-Bulletin 2016-5 Van de redactie raad. Jennen!

This train is my life Speeding through the night We have been to these places For barely a moment

“Vlinderen” is de term die mij het eerst te binnenschiet als ik denk aan Jenny Polman. Voor veel lezers van dit Bulletin zal zij geen nadere introductie behoeven. Jazeker, Jenny was die vertrouwde stem aan de telefoon als je het PIV belde. Jenny vlinderde met haar ranke gestalte rond op de PIV Jaarconferenties, met voor alle aanwezigen een vriendelijk woord of een helpende hand. Jenny was de loyale linker- én rechterhand van Theo Kremer. Gedurende Theo’s regentschap bij het PIV heeft Jenny hem veel werk uit handen genomen.

Wide awake Sometimes sleeping Sometimes watching Sometimes dreaming

Jenny was ook de gewaardeerde secretaris van de redactieraad van dit PIV Bulletin. Bij mijn eerste redactievergadering, waar ik nogal opkeek tegen al die grote namen aan de grote ronde vergadertafel, was Jenny de lichtvoetige noot die geruststelde, spanning wegnam en de gemoedelijkheid erin bracht en lichtvoetig door de ruimte vlinderde met een kop koffie of thee en kilo’s kopij.

Through stroby stations Too fast to know their names Too fast to know if we came or will come again

Toen ik voorzitter werd van de redactieraad, werden de contacten met Jenny intensiever en werd Jenny vlotheidshalve vaak “Jen”. Jen jende mij dan soms met strakke deadlines, stressmomentjes vanwege nog niet aangeleverde kopij en de nodige andere punten die her en der nog op de i moesten. “Jammerende Jenny” noemde ik haar eens, in de wetenschap dat Jen ook groot fan van de Harry Potterboeken was. Helaas staarde Jenny me slechts vragend en niet-begrijpend aan: “Nou kom op hé, zo’n zeurkous ben ik toch niet?” De grap was niet aangekomen. Waar ik mij achter mijn nog jonge kinderen kon verschuilen en de Potterserie lekker makkelijk in het Nederlands las, leest Jenny het Engels proza consequent in de oorspronkelijke versies. Een parallel tussen een Jenny en een “Moaning Myrtle” is dan natuurlijk ver te zoeken.

Maar enfin, zo’n blad moet dus op tijd naar de drukker en af en toe Jen je elkaar dan even, teneinde de boel op scherp te zetten en alles toch nog op tijd af te krijgen. En zo was er in Camelot geen Arthur zonder een Guinevere, bij het PIV geen Theo zonder een Jenny en ook geen PIV-redactie zonder een Jen.

Sleeping towns joined together By the steel of the rails Parallel lines Parallel lives

Als je dan toch met analogieën aan de slag gaat, is het wel aardig om te constateren dat er ook een zekere predestinatie in de naam van zo’n ijverige redactiesecretaris schuil lijkt te gaan. Want laten we wel wezen: waar wij dus beschikten over “onze Jen”, is de letselschaderegeling historisch beschouwd toch aardig vergeven met “Jennen” over en weer. Soms heel welbewust, vanuit de veronderstelling dat daarmee de eigen onderhandelingspositie enorm wordt verstrekt en soms gaat het ook gewoon vanzelf, vanuit de dynamiek ‘actie vraagt nou eenmaal om reactie’.

Van de week dacht ik er nog aan. Ik had een afspraak met een belangenbehartiger op ons hoofdkantoor. De toerit naar de bezoekersparkeerplaats werd op dat moment stevig onderhanden genomen door wegwerkers. Mooie obstructie in de aanloop naar de bespreking om mijn tegenstrever alvast mee te jennen, dacht ik vilein. Dit haalt hem misschien even nuttig uit zijn concentratie. Ik omzeilde de gebrekkige weg en passeerde een waarschuwingsbordje waarop geschreven stond: “Gefreesd asfalt”. Mijn eerste beroepsgedeformeerde ingeving was: ”Okay, ieder zijn vak, wegwerkers hoeven grammaticaal niet sterk onderlegd te zijn. Als ik zo meteen mijn eigen werk maar goed doe en in de schaderegelingsstukken alles correct opteken, naar aanleiding van het ongeval dat zich elders op meer gevreesd asfalt heeft voorgedaan.”

You and I We’re movie-rich We’re reflected in the window The dark night’s black mirror glass Distant lights from the wrong side of the tracks

In dit nummer onder andere: al dan niet om te jennen voorwerpen op de weg die daar niet thuishoren en wie krijgt de schuld? Medische aansprakelijkheid: dat moeten we niet te makkelijk maken, ik wil zien wat jij ziet, om jou te jennen. Maar jij krijgt een verzwaarde stelplicht, jennen we terug. Op de centjes passen bij schade-uitkeringen, niet om te jennen, maar verstandig met je schadelast omgaan. Of kun je van jennen naar gunnen en het schadetechnisch toch prima doen, zelfs beter qua hulpverlening en dienstbaarheid aan de benadeelde partij? Een term als voordeelstoerekening klinkt niet heel erg als  jennen, voordeelsverrekening misschien dan weer wel. Tijd voor onthulling.

Investeren in het voorkomen en doorbreken van impasses in de letselschaderegeling: tien jaar leergang OSRMZL, de door claimbeoordelaren van verzekeraars en belangenbehartigers gezamenlijk gevolgde opleiding die het jennen verjaagt en de good practices op basis van wederzijds respect en vertrouwen in het spel brengt. Een hoopvolle en ontjennende ontwikkeling. Lees het verslag van dit jubileum, met interessante evaluaties ter zake van het voortschrijdend perspectief in de letselschaderegeling.

Christmas lights Go by in the houses Anonymous windows Anonymous rooms of Anonymous souls

Waarmee de cirkel van dit voorwoord rond lijkt. Van Jennen terug naar Jen, de linker- en rechterhand van Theo. Samen vormden zij een sterk koppel. Theo met pensioen, dan volgt Jen hem vast op korte afstand en dat moment is nu aangebroken. Zonder Jen had Theo de handen niet vrij gehad om het PIV de stappen te laten maken die het gemaakt heeft. Nu dook Theo, vrij kort na zijn pensioen, alweer op als  dagvoorzitter op het bovengenoemde OSR seminar en hij startte prikkelend met twee sheets: ”Vroeger was alles anders” en “Vroeger was alles beter”. Om dat vervolgens op de hem bekende wijze sterk te nuanceren en in context te plaatsen.

Ik zou op deze plaats willen zeggen: “Vroeger was het goed”. Met Jen had het PIV een representatief visitekaartje. Met Jen had de redactieraad van het PIV Bulletin een ijverige,  integere en vooral ook lieve en gezellige kompaan en secretaris in de redactieraad. Je hebt het in dit leven niet altijd voor het kiezen wie er op je pad komen. Je stapt op de trein en onderweg maak je van alles mee. Sommige stations doe je diverse malen aan en het is dan fijn om met goede mensen een deel van je reis te mogen  vervolgen. Nou Jenny, het waren fijne stops en goede reizen, daar bij het station Mariahoeve/Bordewijklaan in Den Haag!

So take my hand Squeeze it tight Make some light In the darkness

Last but not least: Jenny heeft natuurlijk een Top Prestatie geleverd, door in 18 (!) jaar niet één maal een deadline te missen. Het PIV Bulletin lag steeds op tijd bij de drukker en is altijd op tijd verschenen, ook volledig digitaal inmiddels. Dat is dan eigenlijk toch veel méér dan je van één enkele “Jen” zou mogen verwachten. Ik vind dat zij dus toch in feite stond voor ten minste twee “Jennen!”

 I’m glad you came on this trip Don’t lose your grip Don’t lose your grip This train is my life

Jenny: héél veel dank, liefde en vriendschap, van alle redactieraadsleden!

Travel with me And we’ll see..

Armand Blondeel, voorzitter Redactieraad PIV Bulletin.

Marillion: This train is my life