Van de redactie … Een Theorie van Alles, een Perspectief vanuit het Niets

“Zijn er meerdere wegen naar Apeldoorn?” bleek de eerste praktische vraag die de deelnemers aan de 15e PIV Jaarconferentie op vrijdag 27 maart 2015 moesten beantwoorden. Een bizarre samenloop van wegafzettingen- en omleidingen in Apeldoorn, een landelijke stroomstoring en logistieke problemen op het spoor, vergden het nodige improvisatietalent van de bezoekers van Orpheus. Getuige de volle zaal op het geplande aanvangstijdstip, bleek iedereen een oplossing op maat voor zichzelf gevonden te hebben. Een glorieus moment van: “Yes I can!”

“Intelligence is the ability to adapt to change”.

Het werd een dag waarin het denken in mogelijkheden centraal stond. Van een advocaat die een weerbarstige praktijkcasus uit een door de media gecreëerd ijzeren frame haalde en jurisprudentie over het gebruiken van statistisch materiaal binnen een redelijk en billijk perspectief plaatste, tot de rechter die debatterende partijen op het bestaan van de tandem attendeerde.

“Look up at the stars and not down at your feet. Try to make sense of what you see, and wonder about what makes the universe exist. Be curious.”

De parallelsessie van Ed Bijman verdient het om uitgelicht te worden. Succesvol architect sinds de jaren ’80, die in 2010 een dwarslaesie opliep. Richtte zich figuurlijk op uit zijn rolstoel, door na ongeval zijn werkzaamheden te veranderen naar het creëren van functionele oplossingen voor mensen met een beperking. Koppelt zijn ervaring en deskundigheid als architect aan de ervaring die hij noodgedwongen opdoet als rolstoeler.

“However difficult life may seem, there is always something you can do and succeed at”.

De confrontatie met een dergelijke bewonderenswaardige wilskracht, doet beseffen dat wij in een bijzonder paralleluniversum werkzaam zijn. De professionals in het letselschade vak zien hun cliënten immers altijd pas nadat een ongeval het leven van die cliënten heeft veranderd.

“The past, like the future, is indefinite and exists only as a spectrum of possibilities”.

Dit overdenkend staar ik naar de sterren. Kijkend in de oneindigheid van ons heelal. Ons uitdijend heelal, weten wij sinds Einstein. Met Einstein zou alles wel in kaart gebracht zijn, dacht de mensheid lange tijd. Totdat daar plotseling die man was, waarvan wij ons welhaast vergaten te realiseren dat hij ooit zonder rolstoel door het leven ging. Stephen Hawking, die met “A brief historie of time”, de kwantummechanica op de kaart zette en de poorten naar parallelle universums opende. Groot denkwerk, nog grotere veerkracht, van die kwetsbaar ogende professor Hawking, hulpeloos gezeten in zijn rolstoel, sprekend via zijn spraakcomputer, op het moment dat hij voor het grote publiek bekend werd.

“I believe alien life is quite common in the universe, although intelligent life is less so. Some say it has yet to appear on planet Earth”.

Waar het PIV een Giraffe-trofee uitdeelt aan hen die hun nek uitsteken binnen de letselschadekosmos, ontving Eddie Redmayne dit jaar de Oscar voor zijn vertolking van Stephen Hawking. Gaat dat zien! Die prachtige film The Theory of Everything, en realiseer je na afloop dat voor alles een theorie van alles bestaat. Aanschouw een korte geschiedenis van de tijd die professor Hawking doorbrengt op het ondermaanse. Hawking die ondanks het gemis van zijn stembanden, willekeurig welke congres- of collegezaal tot de laatste plaats uitverkoopt. Het publiek hangt aan zijn stemcomputer.

“In my school, the brightest boys did math hand physics. The less bright did physics and chemistry, and the least bright did biology. I wanted to do math and physics, but my father made me do chemistry, because he thought there would be no jobs for mathematicians”.

Hawkings’ rolstoel staat geparkeerd op het podium, het is muisstil in de collegezaal. Een meisje laat haar potlood vallen. We krijgen een kijkje in het universum van Stephen’s gedachtewereld. Een wereld waarin voor Stephen Hawking alles mogelijk is. Zelfs het oprapen van een potlood. De metafoor slaat in als een meteoor: in het grote getalenteerde brein waaruit De Theorie van Alles ontsprong, is de wens naar het verrichten van een voor een doorsnee mens eenvoudige en op het oog tamelijk onbetekenende daad van behulpzaamheid, even groot als het universum zelf.

“I was born on January 8, 1942, exactly three hundred years after the death of Galileo. I estimate, however, that about two hundred thousand other babies were also born that day. I don’t know whether any of them was later interested in astronomy”.

“Science is beautiful when it makes simple explanations of phenomena or connections between different observations”.

Alle citaten in deze bijdrage betreffen (uiteraard) uitspraken van Stephen Hawking