Rb, deelgeschil: ziekenhuis niet aansprakelijk voor teleurstellend resultaat borstoperatie

Instantie

Rechtbank Oost-Brabant

Datum uitspraak

19-02-2015

Datum publicatie

25-02-2015

Zaaknummer

C/01/285297 / EX RK 14-205

Rechtsgebieden

Civiel recht

Bijzondere kenmerken

Op tegenspraak

Inhoudsindicatie

Deelgeschil letsel. Verzoekster lijdt aan mastopathie, wat onder meer maakt dat zij erg pijnlijke borsten heeft. Verzoekster besluit tot het ondergaan van een preventieve borstverwijdering. Zij is daarna niet van de pijn verlost en stelt het ziekenhuis aansprakelijk. Verzoekster heeft onvoldoende gemotiveerd gesteld dat het ziekenhuis verwijtbaar jegens haar heeft gehandeld. Verzoekster is in haar verzoekschrift onduidelijk over het precieze verwijt dat zij het ziekenhuis maakt. De vier in het verzoekschrift gegeven grondslagen, ontberen een deugdelijke feitelijke invulling. Ter zitting stelt verzoekster dat de kern van haar verwijt ziet op de informatievoorziening voorafgaand aan de operatie. Volgens verzoekster is haar niet medegedeeld dat de operatie haar pijnklachten mogelijk niet zou wegnemen. Het ziekenhuis heeft dat gemotiveerd en gedocumenteerd betwist en verzoekster mocht in reactie daarop niet volstaan met het enkel herhalen van haar (blote) stelling. De aansprakelijkheid van het ziekenhuis kan daarom niet worden aangenomen.

Ondanks het feit dat verzoekster met een toevoeging procedeert, heeft zij recht en belang bij de begroting van de kosten van het deelgeschil. Bij de begroting van de kosten blijvende kosten van de voormalige belangenbehartiger van verzoekster buiten beschouwing, nu is gesteld noch gebleken dat ze met dit deelgeschil verband houden. Ook ziet de rechtbank geen aanleiding om een specialistentarief te hanteren.

Vindplaatsen

Rechtspraak.nl

Uitspraak

beschikking

RECHTBANK OOST-BRABANT

Handelsrecht

Zittingsplaats ‘s-Hertogenbosch

zaaknummer / rekestnummer: C/01/285297 / EX RK 14-205

Beschikking deelgeschil letselschade van 19 februari 2015

in de zaak van

[verzoekster],

wonende te [woonplaats],

verzoekster,

advocaat mr. E. Yeniasci te Eindhoven,

tegen

de stichting

STICHTING JEROEN BOSCH ZIEKENHUIS,

gevestigd te ‘s-Hertogenbosch,

verweerster,

advocaat mr. M.A. Gregoor te Utrecht.

Partijen zullen hierna [verzoekster] en het JBZ worden genoemd.

1 De procedure

1.1.

Het verloop van de procedure blijkt uit:

·         –

het verzoekschrift van [verzoekster] ex artikel 1019w Rv, gedateerd 1 augustus 2014;

·         –

het verweerschrift van JBZ, gedateerd 24 september 2014;

·         –

de beschikking van de kantonrechter van 14 oktober 2014 (zaaknummer: 3309978 / 410, rolnummer: 14-410), waarbij zij zich onbevoegd heeft verklaard om kennis te nemen van dit deelgeschil en de zaak in de stand waarin deze zich bevond naar het team handel van deze rechtbank heeft verwezen;

·         –

het proces-verbaal van de mondelinge behandeling op 8 januari 2015.

1.2.

De rechtbank heeft vervolgens de datum van de uitspraak bepaald.

2 De feiten, het geschil en de standpunten van partijen.

2.1.

Voor de feiten in deze zaak en voor een uiteenzetting van het geschil en de standpunten van partijen, verwijst de rechtbank naar de weergave daarvan in de beschikking van de kantonrechter van 14 oktober 2014.

3 De beoordeling

3.1.

Naar het oordeel van de rechtbank kan [verzoekster] niet worden gevolgd in haar standpunt dat het JBZ jegens haar (medisch) verwijtbaar heeft gehandeld. De rechtbank stelt daarbij voorop dat het aan [verzoekster] is om op dat punt haar verzoek van een deugdelijke onderbouwing te voorzien en daarbij duidelijk aan te geven op welke juridische én feitelijke gronden zij haar verzoek laat steunen. Tegen de achtergrond van de stellingen van het JBZ, heeft [verzoekster] aan deze verplichting onvoldoende voldaan. De rechtbank overweegt daartoe als volgt.

3.2.

In haar verzoekschrift maakt [verzoekster] naar het oordeel van de rechtbank onvoldoende duidelijk welk verwijt zij het JBZ precies maakt. Weliswaar verwijst [verzoekster] in het verzoekschrift op vier wettelijke grondslagen voor haar verzoek, maar zij verzuimt om daar een gedegen feitelijke invulling aan te geven.

Primair beroept [verzoekster] zich in haar verzoekschrift op artikel 7:453 BW, waarin – kort gezegd – een algemeen geformuleerde zorgplicht voor een hulpverlener is neergelegd. Ter feitelijke invulling hiervan heeft [verzoekster] er enkel op gewezen dat zij twee extra operaties heeft moeten ondergaan, omdat de borstprotheses enerzijds te groot en anderzijds te klein waren. Een goede hulpverlener had volgens [verzoekster] moeten weten welke prothese het meest geschikt is voor verzoekster. Subsidiair stelt [verzoekster] in haar verzoekschrift dat het JBZ onrechtmatig jegens haar heeft gehandeld (artikel 6:162 BW), door na te laten haar vóór de operatie te wijzen op de mogelijke complicaties daarvan. Meer subsidiair heeft [verzoekster] zich in haar verzoekschrift beroepen op artikel 7:448 BW, waarin – kort gezegd – aan hulpverleners een informatieplicht is opgelegd. Hierbij stelt [verzoekster] enkel dat zij geïnformeerd had moeten worden op het effect van roken op de door haar ondergane operatie en dat zij onvoldoende op de risico’s van de ingreep werd gewezen. Meest subsidiair ten slotte wijst [verzoekster] in het verzoekschrift op het leerstuk van de zogenoemde “informed consent”, zonder daarbij een brug te slaan naar de feiten en omstandigheden in het voorliggende geval.

3.3.

Ter zitting op 8 januari 2015 heeft [verzoekster] desgevraagd naar voren gebracht dat de kern van haar verwijt aan het JBZ betreft de gebrekkige informatievoorziening voorafgaand aan de (eerste) operatie op 7 oktober 2009. Meer in het bijzonder stelt [verzoekster] hierbij dat zij ten onrechte niet is geïnformeerd over de mogelijkheid dat de operatie mogelijk de pijn niet zou wegnemen. De rechtbank begrijpt [verzoekster] aldus, dat als zij hiervan wel op de hoogte zou zijn gesteld, zij niet zou hebben ingestemd met het ondergaan van de subcutane mastectomie.

In haar verweerschrift had JBZ in dit kader echter al gesteld, dat zowel oncologisch chirurg dr. Ernst als plastisch chirurg dr. Hermens voorafgaand aan de operatie [verzoekster] wel degelijk expliciet hebben geïnformeerd over de kans dat een subcutane mastectomie de pijn niet zou wegnemen. Ter onderbouwing hiervan heeft het JBZ verwezen naar haar productie 4; een kopie van een deel van de poliklinische status van [verzoekster], waarin dr. Ernst over haar gesprek met [verzoekster] op 11 mei 2009 onder meer heeft geschreven: “!! kans dat pijn niet verdwijnt”. Verder heeft het JBZ als haar productie 6 overgelegd een kopie van het “Complicatie registratieformulier”, waarin volgens het JBZ de mogelijke complicaties zijn aangekruist die dr. Hermens op 6 juni 2009 – dus ruim vóór de eerste operatie op 7 oktober 2009 – met [verzoekster] heeft besproken. Op dit formulier staat geschreven en aangevinkt: “Helpt niet altijd voor pijn”.

In reactie op deze gemotiveerde betwisting van haar stelling door het JBZ, heeft [verzoekster] ter zitting enkel herhaald haar stelling dat zij niet is geïnformeerd. Naar het oordeel van de rechtbank heeft [verzoekster] hiermee niet kunnen volstaan. Het JBZ heeft [verzoekster] ruim vóór de zitting van 8 januari 2015 concrete aanknopingspunten gegeven om haar standpunt nader in te kleden en dat heeft [verzoekster] nagelaten. De rechtbank passeert de stelling van [verzoekster] dat haar medisch adviseur niet in het dossier kan terugvinden dat met [verzoekster] is besproken dat de pijn mogelijk niet zal verdwijnen. [verzoekster] heeft daarbij verwezen naar een advies van 1 mei 2014, maar de rechtbank stelt vast dat [verzoekster] dat advies niet heeft overgelegd.

3.4.

In de afrondingsfase van de inhoudelijke behandeling van het verzoek ter zitting op 8 januari 2015 stelt mr. Yeniasci zich nog op het standpunt dat de tekst “!! kans dat pijn niet verdwijnt” achteraf is geplaatst op het document waarvan het JBZ als haar productie 4 een kopie in het geding heeft gebracht. Mr. Yeniasci maakt deze opmerking pas nadat de rechtbank hem gedurende de inhoudelijke behandeling van het verzoek meerdere malen de mogelijkheid heeft geboden om nog nadere opmerkingen te maken ter toelichting op het verzoek van [verzoekster]. Tegen die achtergrond en gelet op het late tijdstip in de zitting dat mr. Yeniasci voormelde stelling inneemt, heeft de rechtbank hem enkel nog de gelegenheid gegeven dit punt tijdens een schorsing van de zitting met mr. Gregoor te bespreken.

Na de schorsing deelt mr. Yeniasci de rechtbank vervolgens nog mede dat [verzoekster] beschikt over een eigen versie van de poliklinische status dat het JBZ als haar productie 4 heeft overgelegd. Dit betreft een versie waarop – anders dus dan de versie die het JBZ in het geding heeft gebracht – de tekst “!! kans dat pijn niet verdwijnt” niet is weergegeven.

Het JBZ heeft na de schorsing in reactie hierop gesteld dat zij heeft moeten constateren dat de hiervoor geciteerde tekst op het document van [verzoekster] inderdaad niet is vermeld. Voorts stelt het JBZ dat ook het stuk van [verzoekster] een kopie betreft, dat de verzekeraar van het JBZ het medisch dossier in 2012 heeft opgevraagd, dat zij toen de stukken – waaronder productie 4 – heeft gekregen zoals het JBZ die in het geding heeft gebracht. Deze stukken heeft de verzekeraar van het JBZ in januari 2014 naar mr. Yeniasci gestuurd en daarop is tot dit moment geen reactie gekomen, aldus het JBZ. Het JBZ ziet daarom in deze omstandigheid geen aanleiding haar standpunt te wijzigen. Mr. Yeniasci heeft daarop vervolgens niet meer gereageerd, ondanks dat hij daartoe door de rechtbank ter zitting in de gelegenheid is gesteld.

3.5.

De rechtbank merkt allereerst op dat mr. Yeniasci het door hem ter zitting getoonde document niet in het geding heeft gebracht en dat hij geen reden heeft gegeven voor het uiterst late tijdstip waarop hij met zijn stelling aangaande productie 4 van het JBZ en met de eigen versie van dat document naar voren is gekomen. Los hiervan is de rechtbank van oordeel dat [verzoekster] ook hiermee het gestelde onzorgvuldig handelen door het JBZ onvoldoende heeft onderbouwd. Ook als veronderstellenderwijs wordt aangenomen dat dr. Ernst tijdens haar gesprek met [verzoekster] op 11 mei 2009 niet heeft gezegd dat er een mogelijkheid bestaat dat de pijn na de operatie niet weg zal zijn, wat [verzoekster] met haar beroep op de eigen versie van productie 4 van het JBZ kennelijk wenst te betogen, blijft staan dat het JBZ voldoende gemotiveerd heeft betwist de stelling van [verzoekster] dat sprake is van een gebrekkige informatievoorziening voorafgaand aan de (eerste) operatie. Overeind blijft immers het beroep van het JBZ op haar productie 6, zoals hiervoor uiteengezet. De enkele verwijzing door [verzoekster] naar haar versie van productie 4 kan daar niets aan afdoen. [verzoekster] heeft voorts niet (uitdrukkelijk) gesteld dat het JBZ zich met het overleggen van haar productie 4 heeft bediend van een vals/vervalst document. De rechtbank ziet gezien het voorgaande ook geen grond voor een nader onderzoek op dit punt, nog daargelaten of daarvoor in de beperkte kaders van de deelgeschilprocedure ruimte bestaat.

3.6.

De rechtbank concludeert dat [verzoekster] (ook overigens) onvoldoende gemotiveerd heeft gesteld dat het JBZ jegens haar verwijtbaar heeft gehandeld. Een grond voor aansprakelijkheid is er dus niet en de daarop betrekking hebbende verzoeken moeten dan worden afgewezen.

3.7.

Ten aanzien de kosten van dit deelgeschil overweegt de rechtbank dat ondanks de afwijzing van het verzoek, op de voet van artikel 1019aa Rv in beginsel begroting dient plaats te vinden van de kosten die [verzoekster] heeft gemaakt in het kader van deze deelgeschilprocedure.

De door het JBZ als verweer gestelde omstandigheid dat [verzoekster] op toevoegingsbasis procedeert, doet daar niet aan af. Op deze toevoeging zal immers een resultaatsbeoordeling plaatsvinden. Uit artikel 34g van de Wet op de rechtsbijstand volgt dat een toevoeging in beginsel met terugwerkende kracht wordt ingetrokken, indien (a) de rechtszoekende de kosten van rechtsbijstand kan verhalen op een derde, of (b) op het moment van de definitieve afhandeling van de zaak waarvoor die toevoeging was verleend de rechtzoekende als resultaat van die zaak een vordering met betrekking tot een geldsom ter hoogte van tenminste 50% van het heffingvrij vermogen heeft. Het is daarom niet uit te sluiten, dat – voor zover aansprakelijkheid in een eventuele vervolgprocedure alsnog komt vast te staan – de verleende toevoeging zal worden ingetrokken. [verzoekster] heeft derhalve belang bij en daarom recht op een begroting van haar kosten voor dit deelgeschil.

De rechtbank zal daartoe overgaan. Daarbij dient de rechter de zogenaamde dubbele redelijkheidstoets te hanteren: het dient redelijk te zijn dat deze kosten zijn gemaakt en de hoogte van deze kosten dient eveneens redelijk te zijn.

3.8.

[verzoekster] begroot de kosten voor het deelgeschil op in totaal € 17.341,01, bestaande uit een bedrag van € 6.859,39 ter zake kosten van haar voormalige belangenbehartiger en € 10.481,62 ter zake het honorarium voor mr. Yeniasci. Laatstgenoemd bedrag hangt samen met 37,5 gedeclareerde uren van mr. Yeniasci tegen een tarief van € 220,- per uur (excl. 5% kantoorkosten en 21% BTW).

De rechtbank is met het JBZ van oordeel dat de kosten van de voormalige belangenbehartiger buiten de begroting van de kosten van dit deelgeschil moeten blijven, nu is gesteld noch gebleken dat ze met deze procedure verband houden. Het JBZ is zonder een nadere toelichting, die [verzoekster] niet heeft gegeven, dan niet gehouden om deze kosten te vergoeden. Ook maakt JBZ naar het oordeel van de rechtbank op goede gronden bezwaar tegen het aantal door mr. Yeniasci opgevoerde uren en het door hem gehanteerde uurtarief. [verzoekster] heeft weliswaar een urenverantwoording van mr. Yeniasci overgelegd (vgl. verzoekschrift prod. 12), maar er is gesteld noch gebleken dat alle daarop genoemde werkzaamheden (vanaf 5 april 2013) betrekking hebben op dit deelgeschil.

De uren die mr. Yeniasci heeft opgevoerd voor de zitting bij de kantonrechter zullen niet worden meegerekend. Het verweer van het JBZ op dat punt – inhoudende dat het niet redelijk is dat deze kosten zijn gemaakt, nu de kantonrechter voorafgaand aan de zitting bij haar op 7 oktober 2014 reeds bij brief van 18 augustus 2014 aan mr. Yeniasci heeft gevraagd om een voorlopige schadestaat om de bevoegdheid te kunnen beoordelen en mr. Yeniasci daarop niet heeft gereageerd, terwijl de kantonrechter vervolgens haar onbevoegdheid heeft moeten vaststellen – slaagt.

Verder acht de rechtbank het voorliggende verzoekschrift mager onderbouwd en het optreden van mr. Yeniasci ter zitting op 8 januari 2015 weinig doordacht. Het geeft hoe dan ook geen aanleiding een specialistentarief te honoreren.

Gezien al het voorgaande en rekening houdend met kantoorkosten, BTW en een bedrag van € 77,- aan betaalde griffierechten, begroot de rechtbank de kosten van dit deelgeschil in totaal op € 1.850,-.

4 De beslissing

De rechtbank,

4.1.

wijst het verzoek van [verzoekster] af;

4.2.

begroot de kosten van dit deelgeschil op € 1.850,-.

Deze beschikking is gegeven door mr. O.R.M. van Dam en in het openbaar uitgesproken op 19 februari 2015.