Rb: geschil over uitgangspunten schadeberekening niet geschikt voor deelgeschilprocedure

Volledige uitspraak:

LJN: BW6836, Rechtbank ‘s-Hertogenbosch , 239626 EX RK 11-223

 

 

Datum uitspraak: 24-05-2012

Datum publicatie: 29-05-2012

Rechtsgebied: Civiel overig

Soort procedure: Raadkamer

Inhoudsindicatie: Letselschade. Deelgeschil. Verzoek tot vaststelling uitgangspunten schadeberekening leent zich niet voor behandeling in deelgeschil omdat nader onderzoek vereist is. Onvoldoende aanknopingspunten voor toekenning voorschot.

Vindplaats(en): Rechtspraak.nl

 

 

 

 

 

Uitspraak

 

beschikking

RECHTBANK ‘S-HERTOGENBOSCH

Sector civiel recht

zaaknummer / rekestnummer: 239626 / EX RK 11-223

Beschikking van 24 mei 2012

in de zaak van

[Partij A],

wonende te [woonplaats],

verzoeker,

advocaat mr. G.Z.U. Virágh te Bergen op Zoom,

tegen

[Partij B],

wonende te [woonplaats],

verweerder,

advocaat mr. P.B.A. Acda te Amsterdam.

Partijen zullen hierna “[partij A]” en “[partij B]” worden genoemd.

1.  De procedure

Het verloop van de procedure blijkt uit:

–  het verzoekschrift, met producties,

–  het verweerschrift, met één productie,

–  het proces-verbaal van de mondelinge behandeling op 16 februari 2012, met de daaraan gehechte stukken.

2.  Het deelgeschil

2.1.  Dit deelgeschil bouwt voort op de civielrechtelijke procedures die eerder tussen [partij A] en [partij B] zijn gevoerd. Inzet van die procedures was de aansprakelijkheid van [partij B] voor de door [partij A] als gevolg van een ongeval met vuurwerk geleden schade. Kort gezegd ging het erom dat [partij B] betrokken was bij de verkoop van (illegaal) vuurwerk aan [partij A], dat na aansteken in zijn gezicht ontplofte. In eerste instantie is geprocedeerd voor deze rechtbank. Die procedure (nummer 125338 / HA ZA 05-928) is geëindigd met het vonnis van 22 februari 2006. Vervolgens is in hoger beroep geprocedeerd bij het Gerechtshof te ’s Hertogenbosch, welke procedure is geëindigd met het arrest van 19 oktober 2010 (prod. 1 [partij A]).

2.2.  Het hof heeft het vonnis van de rechtbank vernietigd en voor recht verklaard dat [partij B] toerekenbaar onrechtmatig heeft gehandeld jegens [partij A] en dat [partij B] schadeplichtig is voor 50% van de dientengevolge door [partij A] geleden en te lijden schade. Voorts is [partij B] veroordeeld tot vergoeding van 50% van alle door [partij A] als gevolg van de onrechtmatige daad van [partij B] geleden en nog te lijden schade, nader op te maken bij staat en te vereffenen volgens de wet en is [partij B] veroordeeld tot het bij wijze van voorschot aan [partij A] betalen van een bedrag van € 30.000,00, een en ander met veroordeling van [partij B] in de proceskosten.

2.3.  In het deelgeschil verzoekt [partij A] de rechtbank [partij B] te veroordelen tot betaling van een bedrag van € 92.000,00 als voorschot op zijn schade, inclusief de gedeclareerde buitengerechtelijke kosten ad € 12.863,65, alsmede dat de rechtbank een oordeel zal geven over de te hanteren uitgangspunten bij de berekening van de schade van [partij A]. Dit alles met veroordeling van [partij B] in de kosten van de deelgeschilprocedure.

2.4.  [partij A] legt aan het verzoek ten grondslag dat hij als gevolg van het opgelopen letsel schade heeft geleden, nu lijdt en in de toekomst ook nog zal lijden.

2.4.1.  Door het ongeval met het vuurwerk is [partij A] volledig arbeidsongeschikt geworden. Het Nederlands Rekencentrum voor Letselschade (NRL) heeft een rapport uitgebracht op 11 april 2011. Op basis van het uitgangspunt van [partij A] dat hij als ondernemer doorgewerkt zou hebben in zijn onderneming werd de totale schade wegens verlies van verdienvermogen berekend op een bedrag van € 1.871.421,00. Als ervan uit zou worden gegaan dat de onderneming niet zou slagen en [partij A] zou terugkeren naar het beroep dat hij uitoefende voordat hij een eigen zaak begon, bedraagt de totale schade wegens verlies verdienvermogen € 610.520,00. Uit het rapport van het NRL volgt dat de reeds verschenen schade wegens verlies verdienvermogen minimaal € 160.543,80 bedraagt.

2.4.2.  Voor wat betreft de immateriële schade wijst [partij A] op het opgelopen letsel, waaronder het verlies van zijn rechteroog, verbrijzeling van de rechteroogkas, verwondingen aan de oogleden en het gelaat, verlies van reukvermogen, cosmetische afwijkingen en psychische klachten. Hij heeft thans een prothese voor het rechteroog. Vanwege huiduitslag dient [partij A] wekelijks naar de zonnebank te gaan. Het goede linkeroog traant, waardoor [partij A] niets meer ziet en zijn actieradius met autorijden aanzienlijk is beperkt. [partij A] heeft al meerdere operaties, waaronder huidtransplantaties, moeten ondergaan en verkeert in onzekerheid met betrekking tot de vraag of er nog verder operaties zullen volgen, die doorgaans zeer pijnlijk zijn. Voorts zijn het ongeval en de gevolgen daarvan van invloed geweest op het huwelijk van [partij A], dat is geëindigd in een echtscheiding. [partij A] is ook beperkt in zijn sociale contacten. Op grond van het vorenstaande begroot [partij A] de immateriële schade op € 60.000,00, waarvan de helft, € 30.000,00, voor rekening van [partij B] komt.

2.4.3.  De overige materiële schade naast het verlies van verdienvermogen bestaat uit de kosten voor een eenogigenverzekering voor het goede oog (€ 20.000,00 à € 25.000,00) en door de raadsman van [partij A] gedeclareerde buitengerechtelijke kosten (€ 12.863,65).

2.4.4.  Het gevorderde voorschot is als volgt berekend:

Schadepost  Totaalbedrag  Na correctie met 50% eigen schuld [partij A]

    

Smartengeld  60.000,00  30.000,00

Verlies verdiencapaciteit tot heden  160.543,50  80.271,75

Eenogigenverzekering  25.000,00  25.000,00

Buitengerechtelijke kosten (al gecorrigeerd voor 50% eigen schuld [partij A])  12.863,65  12.863,65

    

Subtotaal  258.407,15  148.135,40

    

Af: betaald voorschot     56.000,00

    

Totaal    92.135,40

2.4.5.  [partij A] stelt voorts dat partijen het niet eens zijn over de uitgangspunten voor de berekening van de schade van [partij A]. [partij B] betwist namelijk dat het voor [partij A] onmogelijk was om zijn werkzaamheden binnen zijn eigen onderneming na het ongeval voort te zetten. Voorts stelt [partij B] zich in de onderhandelingen volgens [partij A] op het standpunt dat gelet op de economische recessie de onderneming geen positieve resultaten had kunnen bereiken. [partij A] verzoekt daarom de rechtbank een uitspraak te doen over de te hanteren uitgangspunten.

2.4.6.  [partij A] begroot de kosten van de deelgeschilprocedure, na correctie wegens het eigen schuldpercentage van 50% voor [partij A], op € 4.490,68.

2.5.  [partij B] voert verweer. Hij stelt dat het rapport van het NRL niet met zijn goedkeuring tot stand is gekomen. Voorts is nog geen sprake van een medische eindtoestand, waardoor niet duidelijk is of [partij A] in de toekomst altijd arbeidsongeschikt zal blijven. Daarom, alsmede vanwege het feit dat [partij B] de door het NRL gehanteerde uitgangspunten betwist, kan [partij B] zich niet verenigen met de door het NRL becijferde schade wegens verlies verdienvermogen. Vanwege de onduidelijkheid over de medische eindsituatie, is de definitieve hoogte van het smartengeld eveneens onduidelijk. Destijds is door het Gerechtshof al een bedrag van € 30.000,00 als voorschot toegekend, mede voor immateriële schade. De onderbouwing van het gevorderde voorschot smartengeld was destijds gelijk aan die van nu. [partij A] heeft onvoldoende aannemelijk gemaakt dat het smartengeld zal uitstijgen boven wat al aan voorschotten is uitbetaald. Ook de buitengerechtelijke kosten worden door [partij B] betwist.

3.  De beoordeling

3.1.  De eerste vraag die de rechtbank dient te beantwoorden is of het verzoek van [partij A] zich leent voor behandeling in een deelgeschilprocedure. Doel van de deelgeschilprocedure is de vereenvoudiging en versnelling van de buitengerechtelijke afhandeling van letsel- en overlijdensschade. De deelgeschilprocedure biedt betrokkenen bij een geschil over letsel- en overlijdensschade de mogelijkheid in de buitengerechtelijke onderhandelingsfase de rechter in te schakelen, waardoor partijen een extra instrument in handen krijgen om een impasse te doorbreken. In de deelgeschilprocedure kunnen geschillen aan de orde komen omtrent of in verband met een deel van hetgeen ter zake van de schade door dood of letsel tussen partijen rechtens geldt. De beslissing daarover dient ingevolge artikel 1019z Rv bij te kunnen dragen aan de totstandkoming van een vaststellingsovereenkomst over de vordering zoals die zou luiden indien de zaak als bodemzaak zou zijn aangebracht. De rechterlijke uitspraak moet partijen dus in staat stellen om de buitengerechtelijke onderhandelingen weer op te pakken en mogelijk definitief af te ronden.

3.2.  De thans aan de rechtbank voorgelegde vragen – een oordeel over de te hanteren uitgangspunten voor het vaststellen van de schade van [partij A] en het toekennen van een voorschot – passen binnen de hiervoor gegeven omschrijving, omdat een beslissing op die punten in het algemeen een impasse in de buitengerechtelijke onderhandelingen zou kunnen doorbreken.

3.3.  Bij de beoordeling van een deelgeschil moet de rechtbank zich echter wel de vraag stellen of de bijdrage van de verzochte beslissing aan de mogelijke totstandkoming van een vaststellingsovereenkomst zodanig is dat deze opweegt tegen de kosten en het tijdsverloop van de procedure. Een deelgeschil waarvan te verwachten is dat de beantwoording daarvan kostbaar is en veel tijd in beslag zal nemen, bijvoorbeeld omdat uitvoerige bewijsvoering en deskundigenberichten nodig zullen zijn, zal zich minder snel lenen voor een deelgeschilprocedure (MvT, Kamerstukken II 2007/08, 31 518, nr. 3, p. 10). De rechtbank is van oordeel dat dit geval zich in deze zaak voordoet, op grond van het navolgende.

3.4.  Bij [partij A] is, zoals hij zelf ook aangeeft, nog geen sprake van een medische eindsituatie. Op zichzelf hoeft dat er niet aan in de weg te staan dat een oordeel wordt gegeven over uitgangspunten voor de schadeberekening en bevoorschotting, maar dan dient er wel meer duidelijkheid te zijn over de beperkingen die [partij A] als gevolg van het vuurwerkongeluk heeft (gehad) en vermoedelijk nog zal hebben dan nu het geval is. Hoewel [partij A] in het verzoekschrift en ter comparitie heeft beschreven welke impact het vuurwerkongeluk op hemzelf en zijn omgeving heeft gehad en nog heeft, ontbreekt het aan objectieve informatie uit het medisch circuit omtrent de beperkingen die [partij A] – afgezien van het tragische verlies van zijn rechteroog – ondervindt. [partij A] heeft een brief overgelegd van oogarts dr. Van den Bosch (prod. 8), waaruit niet meer blijkt dan dat er mogelijk nog een operatie kan plaatsvinden aan de rechteroogkas, maar van concrete beperkingen blijkt daar niet uit. Dat geldt ook voor de brief van psycholoog drs. Wings (prod. 9), waaruit blijkt dat [partij A] is gediagnosticeerd met PTSS. Drs. Wings geeft alleen aan dat [partij A] op een breed scala van zijn functioneren nog steeds belemmerd wordt, maar waarin dan en in welke mate, dat blijkt niet uit de brief. De eigen medisch adviseur van [partij A] schrijft in zijn brief van 4 november 2011 (prod. 5 verzoekschrift) dat gelet op de verschillende schadeposten de volgende expertises nog vereist zijn:

–  een oogarts (verloren gezichtsvermogen en oog);

–  een neuroloog (sensibiliteitsstoornissen in het gelaat);

–  een KNO-arts (verlies van smaak en kaakproblematiek);

–  een plastisch chirurg (littekenvorming in het gelaat).

Volgens de medisch adviseur kan worden begonnen met het benaderen van een chirurg- traumatoloog, in de verwachting dat die ook in staat is de vragen op de hiervoor genoemde specialismen te beantwoorden. [partij B] heeft geen bezwaar tegen benoeming van de door de medisch adviseur van [partij A] voorgestelde medisch deskundigen. Een dergelijke benoeming, waarom [partij A] overigens niet heeft verzocht, gaat echter gelet op wat hiervoor onder 3.3 is overwogen het bestek van het onderhavige deelgeschil te buiten.

3.5.  Het feit dat [partij A] volgens de arbeidsdeskundige van het UWV volledig arbeidsongeschikt zou zijn (stukken dienaangaande zijn niet overgelegd), doet aan het vorenstaande niet af. Ter comparitie heeft de rechtbank overigens aangegeven dat in het sociaal verzekeringsrecht andere normen gelden ten aanzien van arbeidsongeschiktheid dan in het civiele recht. De rechtbank kan zich de verbazing die [partij A] daarover ter comparitie uitte voorstellen, maar dat neemt niet weg dat de rechtbank gehouden is te beoordelen of [partij A] ook in civielrechtelijke zin arbeidsongeschikt is. Voor het vaststellen van die arbeidsongeschiktheid is een expertise door een arbeidsdeskundige noodzakelijk. [partij B] lijkt daartegen geen bezwaar te hebben gelet op gestelde in pt. 24 van het verweerschrift, maar de benoeming van een arbeidsdeskundige is in het onderhavige geschil niet aan de orde. [partij A] heeft er niet om gevraagd – hij vraagt om een voorschot teneinde zelf een arbeidsdeskundige in te kunnen schakelen – en ook al zou er wel om zijn gevraagd, dan nog zou dit verzoek moeten worden afgewezen. Een arbeidsdeskundige is voor zijn beoordeling afhankelijk van de medische beperkingen die de benadeelde ondervindt. Daarover dient derhalve eerst uitsluitsel te bestaan, wat gelet op wat hiervoor onder 3.4 is overwogen nog niet het geval is.

3.6.  Het door [partij A] ingebrachte rapport van het NRL kan niet dienen als houvast voor het vaststellen van uitgangspunten voor de schadeberekening. Het betreft een rapport dat tot stand is gekomen op basis van uitgangspunten die door [partij A] zijn aangedragen. Over die uitgangspunten bestaat tussen partijen geen overeenstemming. Het NRL heeft de schade berekend op basis van het uitgangspunt dat [partij A] doorgewerkt zou hebben in zijn onderneming, en als alternatief op basis van het uitgangspunt dat hij teruggekeerd zou zijn in zijn oude beroep. Alvorens die uitgangspunten te kunnen hanteren dient echter enerzijds te worden onderzocht wat de levensvatbaarheid van de onderneming van [partij A] was en anderzijds in hoeverre het voor [partij A] mogelijk was om in zijn oude beroep terug te keren. Dat [partij B] geen bezwaar heeft tegen het vaststellen van uitgangspunten voor de berekening van het verlies aan verdienvermogen leidt daarom niet tot een ander oordeel. De rechtbank heeft simpelweg geen aanknopingspunten voor het formuleren van die uitgangspunten. Dat geldt ook voor de reeds door [partij A] geleden schade wegens verlies van verdienvermogen. Ook op dat punt ontbreekt het aan concrete informatie aan de hand waarvan een realistische schatting van dat verlies kan worden gemaakt.

3.7.  Met betrekking tot het verzoek om een voorschot toe te kennen geldt in grote lijnen hetzelfde als hiervoor is overwogen. Het voorschot ziet, naast schade wegens verlies aan verdienvermogen, tevens op de kosten voor een eenogigenverzekering, immateriële schade en buitengerechtelijke kosten. De rechtbank overweegt dat de kosten voor de eenogigenverzekering van geen enkele onderbouwing zijn voorzien. Voorts heeft [partij A] die kostenpost als een bedrag ineens in de berekening opgenomen, zonder te kapitaliseren. Een beslissing over die kostenpost is zonder nadere toelichting, die ontbreekt, niet mogelijk. Voor wat betreft de immateriële schade dient wederom duidelijk te zijn wat de gevolgen van het vuurwerkongeluk zijn. Uit wat hiervoor al is overwogen volgt dat daarvoor nader onderzoek vereist is. Met betrekking tot de buitengerechtelijke kosten moet, ook in het kader van een voorschot, worden beoordeeld of is voldaan aan de dubbele redelijkheidstoets als bedoeld in artikel 6:96 lid 2 BW. Hierbij dient de omvang van de schade als één van de in aanmerking te nemen aspecten te worden meegewogen. Uit het vorenoverwogene volgt dat die omvang nog niet vast staat.

3.8.  Hoewel niet valt uit te sluiten dat de schade van [partij A] uiteindelijk zal blijken uit te stijgen boven de bedragen die [partij B] al heeft betaald (€ 56.000,00), ontbreekt het thans aan aanknopingspunten om vooruitlopend daarop nu al een voorschot toe te kennen. Gelet op het vorenstaande zal het verzoek van [partij A], voor zover dat ziet op het vaststellen van uitgangspunten voor de schadeberekening en de toekenning van een voorschot op de schadevergoeding, op grond van het bepaalde in artikel 1019z Rv worden afgewezen.

3.9.  In het verzoekschrift verzoekt [partij A] veroordeling van [partij B] in de kosten van de procedure. Uit de parlementaire geschiedenis bij artikel 1019aa Rv volgt dat ook als het verzoek op grond van artikel 1019z Rv wordt afgewezen, de rechtbank de kosten van de procedure dient te begroten en dat dit alleen anders is indien de deelgeschilprocedure volstrekt onnodig of onterecht is ingesteld. Dat van deze situatie sprake is, is gesteld noch gebleken.

3.10.  De rechtbank is van oordeel dat gelet op de aard en de complexiteit van de zaak, het gevorderde aantal bestede uren de dubbele redelijkheidstoets niet doorstaat. De rechtbank acht een besteding van tien uren aanvaardbaar. Het door de advocaat van [partij A] gehanteerde uurtarief (€ 235,00 exclusief BTW, € 279,65 inclusief BTW) heeft [partij B] niet betwist en komt de rechtbank ook niet onredelijk voor. De rechtbank ziet geen aanleiding voor het honoreren van de gehanteerde opslag voor kantoorkosten. De rechtbank begroot de kosten van dit deelgeschil daarom op EUR 3.596,50 (10 uur x € 2.796,50 vermeerderd met het door [partij A] betaalde griffierecht van € 800,00). Nu de aansprakelijkheid van [partij B] jegens [partij A] vast staat, zal de rechtbank [partij B] ook veroordelen in voormelde kosten. Het verweer van [partij B] dat het onredelijk is om de kosten voor het opstellen van het verzoekschrift geheel voor rekening van [partij B] te laten komen omdat hij zelf ook kosten heeft gemaakt en nog zal maken voor de onderhavige zaak, snijdt geen hout. Ook hetgeen [partij B] overigens op dit punt heeft aangevoerd leidt niet tot een ander oordeel.

4.  De beslissing

De rechtbank

4.1.  veroordeelt [partij B] in de kosten van dit deelgeschil, aan de zijde van [partij A] begroot op € 3.596,50,

4.2.  wijst het verzochte voor het overige af.

Deze beschikking is gegeven door mr. O.R.M. van Dam en in het openbaar uitgesproken op 24 mei 2012.